Wagon 105N miał być tramwajem na wskroś nowoczesnym i pozbawionym rozlicznych wad swych poprzedników (a zwłaszcza najpopularniejszego z nich - 13N). Jedną z wielu dokonanych modyfikacji była zmiana siedzeń pasażerskich - z łatwych do zniszczenia tapicerowanych foteli na wandaloodporne krzesełka z tworzyw sztucznych. Szkielet nowego siedzenia wykonany jest z metalowych rurek, do których mocowane plastikowe kształtki (przednia i tylna), o odpowiednio wyprofilowanym kształcie (teoretycznie dostosowanym do ludzkiego ciała), umożliwiające wygodne usadowienie się w krzesełku niezależnie od ruchów wagonu (w tym utrzymywanie się pasażera bez problemu na łukach). Siedzenie, w którym oparcie i siedzisko stanowią jedną całość, jest mocowane do miejsca połączenia podłogi ze ścianą boczną, dzięki czemu ułatwione jest utrzymywanie podłogi w czystości. Przednia kształtka malowana była na czerwono, tylna na czarno. Aluminiowe poręcze, obejmujące z obu stron oparcie, fabrycznie nie były malowane. Nowy typ siedzeń okazał się na tyle udany, łatwy w utrzymaniu a zarazem trudny do zniszczenia, że bez żadnych zmian przeniesiono go do kolejnych odmian stopiątek: 106N, 105Na, 105NT, 106Na.

Zastosowane siedzenia były zaprojektowane dla "znormalizowanego" pasażera i taki pasażer mógł wygodnie spędzić podróż. Problem pojawiał gdy z takiego siedzenia chciał skorzystać pasażer o nietypowych kształtach (najczęściej - zbyt obfitych) - głęboko wyprofilowane siedzisko znacznie zmniejszało wygodę podróży. Z tego względu w nowszych odmianach stopiątek (105Nb, 105Ne, 105Nb/e, 105Ng, 105Nf, 105Nm, 105N1k i pierwszych dwóch seriach 105N2k) zastosowano nieco mniejsze siedzenia plastikowe o zmienionym kształcie (oparcie znajdujące się pod większym kątem do siedziska, bez przetłoczeń oparcia ani siedziska). Zmieniono także poręcze - są one teraz fragmentem szkieletu krzesełka (a nie dodatkowym elementem, montowanym do oparcia), a dzięki zmienionemu kształtowi są łatwiej osiągalne dla pasażera. Nowe siedzenia malowano początkowo na czerwono (kształtka przednia) i żółto (kształtka tylna), następnie zmieniono barwę tylnej kształtki na szarą (dzięki czemu mniej widoczne są zabrudzenia np. od obuwia pasażera jadącego z tyłu). Poręcze siedzenia (wykonane ze stali) były fabrycznie malowane proszkowo, początkowo na kolor biały, następnie czarny a w ostatnich seriach na żółto, natomiast podpórki siedzeń miały barwę początkowo białą, a następnie czarną. Podczas dokonanych pod koniec 90-tych remontów wagonów żółte kształtki tylne przemalowano na szaro, natomiast bez zmian pozostawiono malowanie poręczy.
Siedzenia tego typu znalazły się także w dwóch wagonach 105Na - 1118 (zamontowane podczas remontu w czerwcu 2005r) oraz 1381 (pozostawione w nim podczas przebudowy wagonu na typ 105Na w maju 2004r).

W wagonach 105Nf  1451 i 1452 fabrycznie zamontowano inny rodzaj siedzeń wandaloodpornych. Podobnie jak poprzednia odmiana siedzenia posiadały szkielet stalowy, do którego były mocowane 2 plastikowe kształtki. W odróżnieniu jednak od poprzedniej wersji zmieniono kształt siedzenia (siedzisko i oparcie ustawiono do siebie pod kątem prostym), dodatkowo na siedzisku i oparciu zamontowano po jednej niewielkiej poduszce pokrytej tkaniną. Przednia kształtka była koloru czerwonego, tylna żółtego, natomiast poręcze - czarnego. Nowe siedzenia okazały się jednak bardzo niewygodne i podczas remontu składu w kwietniu 2002r zostały zastąpione typowymi dla wagonów 105Nf.

W ramach wypróbowywania różnych modeli siedzeń wandaloodpornych w lipcu 1998r w remontowanym wtedy wagonie 105Na 1118 zamontowano nowy typ siedzeń wandaloodpornych. Siedzenia te są zbudowane na szkielecie siedzeń typowych dla wagonu 13N, posiadają dwie poduszki pokryte tkaniną, wzmocnione po bokach plastikowymi kształtkami malowanymi na czarno. Podobnie na czarno pomalowany jest szkielet siedzenia (w tym poręcze), natomiast tkanina jest barwy szarej z pojedynczymi wstawkami z czerwonych nitek. Nowe siedzenia okazały (ze względu na ich twardość i grubość) bardzo niewygodne i nie były więcej stosowane w stopiątkach, a z wagonu 1118 zostały usunięte podczas jego remontu w czerwcu 2005r.

W czerwcu 1999r. w remontowanym wtedy wagonie 105Nb/e 1387" zamontowano kolejny typ siedzeń wandaloodpornych. Nowe siedzenia posiadają szkielet ze stalowych rurek z mocowaną do niego pojedynczą plastikową kształtką (stanowiącą zarazem siedzisko i oparcie), pokrytą tkaniną barwy czerwonoróżowej z czarnymi wstawkami. Plastikowa kształtka malowana była na czarno, podobnie jak poręcz, natomiast rurki boczne miały kolor żółty. Siedzenia te mimo że całkiem wygodne, nie były montowane w innych wagonach, a te z wagonu 1387" zostały usunięte podczas kolejnego remontu w listopadzie 2004r (wagon otrzymał ponownie siedzenia typowe dla 105Nb/e). Nic w przyrodzie jednak nie ginie, tak więc siedzenia te zostały ponownie zamontowane, tym razem w wyremontowanym w 2005r (po wypadku) wagonie 105Ne 1402. Siedzenia te zostały usunięte podczas remontu w grudniu 2012r.

Kolejny typ siedzeń (produkcji TAPS) zamontowano w wagonach III serii 105N2k. Siedzenia te, wykonane z tworzywa sztucznego posiadają dwie duże poduszki pokryte tkaniną barwy szarej (z żółtymi, czerwonymi i niebieskimi wstawkami) umieszczone na oddzielnie na plastikowej konstrukcji siedziska i odpowiednio wyprofilowanego oparcia. Kształtki plastikowe są szare, poręcze czarne.

W kolejnej serii stopiątek czyli 105N2k/2000 (popularnie "bulwach") zastosowano nowy typ siedzeń wandaloodpornych (także wyprodukowane przez firmę TAPS). W nowych krzesełkach siedzisko i oparcie (nieco niższe niż poprzednio) stanowią całość, z pojedynczą poduszką pokrytą tkaniną barwy szarej z kolorowymi wstawkami. Poręcze o zmienionym, półokrągłym kształcie są malowane na żółto. Nowe siedzenia okazały się nie tylko estetyczne ale i łatwe w utrzymaniu oraz oporne na uszkodzenia, nie dziwne więc że identyczne siedzenia zostały także zamontowane w remontowanych w latach 2001-2002 5 składach 105Na (1274+1273, 1278+1277, 1284+1283, 1302+1301, 1326+1325) oraz we wszystkich zmodernizowanych stopiątkach.

Jednocześnie w remontowanych stopiątkach podejmowano próby poprawy estetyki wnętrza - w tym także i siedzeń. W kilkunastu wyremontowanych w 2002r. składach pomalowano poręcze siedzeń na czarno. Efekt okazał się nienajlepszy i to nie tylko ze względu zastosowaną barwę ale także na fakt szybkiego złuszczania się zastosowanej farby z poręczy.

W czerwcu 2006r. wprowadzono nowy standard remontów stopiątek z wprowadzeniem licznych modyfikacji. Zmiany objęły także wnętrze wagonu, gdzie zastosowano malowanie poręczy (w tym poręczy siedzeń) metodą proszkową na żółto. Nowa technologia oraz dobór kolorystyki znacząco poprawiły estetykę wnętrza wagonu (i to nawet mimo pozostawienia klasycznych siedzeń stopiątkowych).

W 2010r. wprowadzono nowy, znacznie rozszerzony typ remontu - NG III. Wprowadzenie nowego zakresu remontów jednocześnie oznacza nowy standard wykończenia wagonu - oprócz dotychczasowych zmian (m.in. wymiana oświetlenia przedziału pasażerskiego na 9 świetlówek "wpuszczonych" w laminaty sufitowe), wprowadzono nowe - m.in. wymianę siedzeń pasażerskich na nowe wyprodukowane przez firmę Astromal. W nowych krzesełkach siedzisko i oparcie (nieco wyższe niż w standardowych) stanowią całość, z pojedynczą poduszką pokrytą tkaniną barwy czerwonej z wstawkami nawiązującymi do symboliki Warszawy, natomiast poręcze o lekko zaokrąglonym kształcie są malowane na żółto.

Od 2011r. podczas remontów wagonów 105N2k i 105N2k/2000 odnowie ulegają także siedzenia TAPS - oprócz odnowienia elementów konstrukcyjnych, siedzenia otrzymują nową tkaninę barwy czerwonej o wzorze nawiązującym do symboliki Warszawy.