Wagony doczepne typu P8 były tak udaną konstrukcją że szybko podjęto decyzję o dalszych zamówieniach podobnych pojazdów. Nowe tramwaje zamówiono tym razem w Belgii. Pierwsze 15 wagonów zamówiono w fabryce Ateliers Metalurgiques Nivelles - wagony zostały dostarczone do końca 1924r., otrzymały numery taborowe 1117-1131, druga seria, liczšca także 15 wagonów, została zamówiona w fabryce Usines Ragheno Malines- wagony dostarczono w 1925r., otrzymały numery taborowe 1132-1146. Wagony te oznaczono w 1929r. jako typ P9.
Nowe wagony był prawie identyczne jak wagony typu P8. Pudła wagonów były konstrukcji całkowicie drewnianej (tak szkielet jak poszycie ścian i dach), posiadały 8 okien bocznych i dach latarniowy, wymiary zewnętrzne były identyczne jak w wagonach produkcji włoskiej.
Po II wojnie światowej spośród 30 wagonów uruchomiono siedem - o nr tab. 1117, 1118, 1121, 1131, 1137, 1145 i 1146, część z nich poczštkowo na rozstaw 1524 mm (m.in. 1131 i 1145, podczas kolejnych remontów zmieniany na 1435 mm), część od razu na rozstaw 1435 mm. Wagon o nr tab. 1131 (w składzie 285+1131) otwierał w dniu 20 czerwca 1945r. pierwszą linię tramwajową w odbudowywanej Warszawie (zarazem pierwszą po praskiej stronie Wisły - oznaczoną numerem 1). Wagony początkowo stacjonowały w zajezdni wolskiej (poza 1131), później w zajezdniach Mokotów i Praga. Wszystkie zostały skreślone ze stanu w latach 1952-1956.