Znaczące straty poniesione podczas obrony Warszawy w 1939r., problemy remontowe i przeciążenie taboru tramwajowego (będącego jedynym środkiem transportu w okupowanym mieście) powodowały stopniowe pogarszanie się stanu technicznego warszawskich tramwajów. Z drugiej strony - brak było możliwości zakupu jakiegokolwiek nowego taboru. Wymusiło to na władzach przedsiębiorstwa poszukiwania używanego taboru z innych miast. Poszukiwania przyniosły pewien efekt - dzięki staraniom niemieckiego dyrektora MZK Hipolita Alertza udało się uzyskać z Düsseldorfu kilka wagonów doczepnych.

Były to pojazdy pochodzące z serii dwudziestu doczep jednego typu, zbudowanych w 1911 r. w wytwórni Carl Weyer & Co w Dusseldorfie. Doczepy te posiadały po pięć zaokrąglonych u góry okien bocznych, dach latarniowy i półotwarte pomosty z niesymetrycznie rozmieszczonymi wejściami na pomostach. Wnętrze wagonów było wyłożone drewnem, natomiast ławki były miękkie, obite zieloną skórą. Wagony te w macierzystym przedsiębiorstwie nosiły numery taborowe 600-619. Przedsiębiorstwo w Düsseldorfie zostało zobligowane do oddania w 1941 r. do Warszawy dziesięciu doczep (o numerach taborowych 610-619). Niemcy zmuszeni do uszczuplenia swego ilostanu pozamieniali sześć wozów z pozostałymi z tej serii tak, aby w grupie przeznaczonej dla Warszawy znalazły się wagony w gorszym stanie technicznym.

W Warszawie wagony oznaczono typem P16; ponumerowano je dopisując cyfrę "1" do ich dotychczasowych numerów. Z tej grupy w 1941r. wciągnięto na remonty tylko osiem wagonów. Po zmianie zestawów kołowych na 1525 mm oraz innych pracach przygotowawczych (w tym przemalowaniu na kremowo-czerwone barwy) wagony wprowadzono do ruchu liniowego. Pierwsza doczepa pojawiła się w dniu 11 września 1941r. w składzie potrójnym 215+1127+1615 na linii 18. Tego dnia tramwaj ten był specjalnie fotografowany na różnych odcinkach na trasie.

Dostawa dziesięciu doczep nie rozwiązała problemów taborowych Warszawy. Po niecałym roku przedsiębiorstwo w Düsseldorfie zostało więc zmuszone do przekazania pozostałych dziesięciu doczep z tej samej serii.
Wagony dotarły w marcu 1942 roku i po przygotowaniu w warsztatach weszły do ruchu z numerami 1600-1609 (także w kolorach kremowo czerwonych). W maju 1942 r. wprowadzono także do eksploatacji pozostałe dwie doczepy z pierwszej serii (1617 i 1618).

Doczepy P16 rozdysponowane były na dwie zajezdnie - Mokotów i Pragę. Kursowały jako trzeci wagon na liniach 3, 18 i 19 oraz w składach podwójnych na liniach P i 23. Prawdopodobnie żaden z wozów P16 nie został przemalowany na barwy przeciwlotnicze obowiązujące od wiosny 1943r.
Po zakończeniu działań wojennych udało się uruchomić tylko 3 wagony P16 - o nr tab. 1608, 1614 i 1618. Z racji wieku i nietypowości nie zdecydowano się ich przebudowywać na rozstaw 1435 mm - w efekcie wszystkie trzy zostały skreślone ze stanu do 1950r.

podstrona powstała przy współpracy Dariusza Walczaka (podziękowania)