Stała rozbudowa sieci tramwajowej i zwiększanie liczby przewiezionych pasażerów wymagały dalszych zakupów taboru. Po udanych doświadczeniach z zakupem wagonów typów C i D u krajowych wytwórców, kolejne zamówienia na wagony doczepne złożono także w Polsce.
W 1926r. zamówiono 90 wagonów doczepnych (oznaczonych później jako typ P10). 60 z nich dostarczyły Zakłady Ostrowieckie, 30 - fabryka Zieleniewski z Sanoka. Nowe wagony otrzymały numery taborowe 1147-1212 i 1214-1237.
Pudło było całkowicie drewniane, posiadało dach latarniowy i 8 okien bocznych, podwozie wykonano z konstrukcyjnej blachy.
Po zakończeniu II wojny światowej uruchomiono 31 wagonów typu P10 (część z nich początkowo na rozstaw 1524 mm, podczas kolejnych remontów zmieniany na 1435 mm, część od razu na rozstaw 1435 mm). Uruchomione wagony nosiły numery tab. 1149, 1151, 1155, 1157, 1160, 1164, 1165, 1166, 1169, 1184, 1185, 1188, 1193, 1194, 1195, 1196, 1200, 1201, 1202, 1203, 1204, 1205, 1209, 1211, 1212, 1214, 1217, 1218, 1221, 1230 i 1231. Wagony wycofywano z ruchu w latach 1957, 1959 i 1962 (ostatnie 16 szt.). 5 wagonów spośród wycofanych w 1957r. trafiło w styczniu 1958r. do Gorzowa Wlkp (gdzie otrzymały nr tab. 58-62, z ruchu wycofane zostały w latach 1963-1967). Po wycofaniu z ruchu część wagonów (m.in. 1149, 1151, 1157, 1160, 1164, 1185, 1188, 1193, 1201-1205, 1209, 1217, 1218) była odstawiona na zajezdniach Solec i potem Mokotów celem ewentualnego ponownego uruchomienia ale w 1962r. zostały one ostatecznie złomowane.