W 1915r. do Warszawy przyłączono rozległe obszary przedmieść, między innym Pelcowiznę. Wymusiło to potrzebę rozbudowy komunikacji publicznej - na nowych terenach zaczęły się pojawiać się nowe linie tramwajowe (Mokotów, Wola)
oraz autobusowe. Od grudnia 1920r. na Nowe Bródno kursowały autobusy linii 1. Trasa przebiegała z Nowego Bródna przez ul. Białołęcką i Odrowąża, jej końcówka natomiast ulegała ciągłym zmianom
- okresowo autobusy docierały do placu Zamkowego, okresowo - tylko na Pragę, do ul. Strzeleckiej (skąd była możliwa przesiadka do tramwaju), a od października 1922r. już na stale do Dworca Wileńskiego.
Obsługę stanowiły autobusy Benz-Gaggenau (dostarczone latem 1920r. w liczbie 30 sztuk - w tym 12 z bocznym wejciem i 18 z otwartym tylnym pomostem). Autobusy napędzane były czterosuwowymi silnikami gaźnikowymi,
posiadały oszklone nadwozia konstrukcji drewnianej, hamulce mechaniczne działające tylko na tylną oś, koła szprychowe z masywami gumowymi (z lanej gumy) zamiast opon.
Autobusy garażowały w przebudowanej na autobusową dawnej zajezdni tramwajów konnych przy ul. Inżynierskiej 6.
W 1924r. nadszedł czas na budowę trasy tramwajowej na Pelcowiznę. Pod koniec tego roku zakończono prace torowe i rozpoczęto montaż sieci elektrycznej, jednakże
przebudowa wiaduktu kolejowego (w rejonie obecnego Ronda Żaba) uniemożliwiała połączenie trasy z resztą sieci tramwajowej. Taka sytuacja oraz postępujące wyeksploatowanie autobusów szybko zużywających się na złej nawierzchni ulic
doprowadziły do likwidacji linii autobusowej "1" i zastąpieniu autobusów nowatorskim rozwiązaniem komunikacyjnym. Był to tzw. autotram - autobus wyposażony w koła tramwajowe, kursujący po gotowym już torowisku
- czyli de facto tramwaj spalinowy.
Na autotram zaadaptowano dwa autobusy typu Benz-Gaggenau - założono koła typu tramwajowego z obręczami i zablokowano zwrotnice przednich osi. Oba pojazdy połączono tyłem, dzięki czemu powstał dwukierunkowy pojazd szynowy.
Autobus przedni holował tylny (jadący na luzie - z wyłączonym silnikiem), na przystanku końcowym następowała zmiana kabiny.
Autotramy rozpoczęły kursowanie 6 grudnia 1923r. Linia, oznaczona numerem 1, rozpoczynała swój bieg po północnej stronie przejazdu pod torami kolei obwodowej (przy skrzyżowaniu ulic Odrowąża i św. Wincentego), kursowała ulicami
Odrowąża i Białołęcką do krańca Nowe Bródno. Pojedynczy kurs trwał 6 minut.
Dzięki takiemu rozwiązaniu utrzymano funkcjonowanie komunikacji, sam przejazd był znacznie bardziej komfortowy, a pojazdy osiągały większe prędkości.
Pod koniec września 1924r. ukończono prace przy sieci trakcyjnej, w dniu 28 września 1924r. roku na trasę wyjechał pierwszy tramwaj linii 21 - oznaczało to koniec kursowania autotramu na warszawskich torowiskach.