W 1992r. Konstal wyprodukował dla Warszawy 2 wagony typu 106Na. Wagony te były rozwinięciem typu 106N. Posiadają pudło czterodrzwiowe, z 5 klapami wentylacyjnymi w dachu (wszystkie małe, ułożone poprzecznie do osi wagonu). Zastosowano impulsowy układ rozruchu (projekt Instytutu Elektrotechniki) oparty o tyrystory, znacznie zmodyfikowany w stosunku do poprzedników. Wagon posiadał przetwornicę wirującą, napędzany był 4 silnikami LTa-220 o mocy 41,5kW każdy. W porównaniu do poprzednich typów stopiątek zmodyfikowano pulpit motorniczego (składał się z pulpitu głównego oraz z pulpitu pomocniczego przeznaczonego do sterowania drzwiami, znajdującego się po lewej stronie motorniczego).

Wagony wpisano na stan 14 października 1992r. i przydzielono do zajezdni R-1 Wola. W trakcie eksploatacji okazało się że dokonane modyfikacje aparatury elektrycznej okazały się udane i oba wagony nie wyróżniały się znacząco pod względem awaryjności. Problemem był jednak brak części zamiennych do nietypowej aparatury, z tego względu podjęto w 2000r. decyzję o modernizacji wagonów. W ramach modernizacji do typu 105N-MWAs (zakończonej dopiero w marcu 2003r.) wagony otrzymały nowy impulsowy układ rozruchu, z falownikiem i silnikami prądu przemiennego (obecnie nie istnieje w Warszawie już żaden oryginalny wagon typu 106Na).