Decyzja o elektryfikacji warszawskich tramwajów niosła za sobą nie tylko potrzebę gruntownej przebudowy torowisk (i budowy nowych) oraz budowy elektrowni i sieci elektrycznej, ale także konieczność dostaw nowego taboru tramwajowego. Podpisany z firmą "Siemens-Schuckert" kontrakt przewidywał dostawę 190 nowych tramwajów silnikowych oraz 10 wagonów doczepnych.

W latach 1906-1908 w fabryce Falkenried w Hamburgu powstało 10 wagonów doczepnych (oznaczonych później jako typ P4). Wagony otrzymały numery taborowe 1011-1012, 1014-1021.
Pudło wagonu było identyczne jak wagonów silnikowych typu A. Konstrukcja pudła wykonana z drewna - szkielet z drewna dębowego, drzwi i ściany wewnętrzne z mahoniu, ramy okienne z drewna tekowego, natomiast sufit z jaworu. Wagon posiadał osiem par okien - latem były pojedyncze opuszczane, zimą montowano dodatkową stałą szybę.
Dach wagonu był latarniowy, z 8 uchylnymi okienkami, zwiększającymi dostęp światła do przedziału poasażerskiego i poprawiającymi wentylację wnętrza. Ogrzewanie zapewniały 4 piecyki elektryczne. Przedział pasażerski był podzielony na dwie klasy - pierwszą (pośrodku wagonu, z miękkimi siedzeniami) i drugą (dwa przedziały bliżej pomostów, z twardymi ławkami), od dwóch odkrytych pomostów siedzący pasażerowie byli oddzieleni przesuwnymi drzwiami.
Podwozie wagonu o konstrukcji ażurowej było wykonane z blachy stalowej, od zestawów kołowych było odsprężynowane resorami płaskimi. Podobnie odsprężynowane było pudło od podwozia - dzięki czemu pasażerowie mieli zapewniony wysoki komfort podróży.

W 1918r. zlikwidowano podział przedziału pasażeskiego na dwie klasy. W okresie międzywojennym nie dokonywano istotnych zmian w wagonach (poza wprowadzeniem w 1929r. oznaczenia ich jako typ P4).
II wojna światowa przyniosła znaczne straty w ilostanie wagonów tego typu. Dodatkowo - decyzja o zmianie rozstawu torów (wymagająca wymiany i przebudowy zestawów kołowych) spowodowała że do odbudowy wybierano tabor mający szansę na długą eksploatację - stąd ograniczano do minimum przywracanie do ruchu wagonów sprzed 1928r. o drewnianych konstrukcjach. W efekcie spoœród 10 wagonów typu P4 do odbudowy skierowano tylko dwa - 1011 i 1014, oba odbudowane na rozstaw 1524 mm. Wagon 1014 został szybko wycofany z ruchu i skierowany do remontu w Mostowagonie w Chorzowie (gdzie podczas prac remontowych w okresie marzec - czerwiec 1947r. otrzymał podwozie z wagonu typu A na rozstaw 1435 mm oraz oszklone pomosty).
Oba wagony zostały wycofane z eksploatacji w latach 1952-1956.