W dniu 23 września 1880r. magistrat Warszawy podpisał ze spółką Sociéte Generale de Tramways - Tramways Varsoviens (zwaną skrótowo Towarzystwem Belgijskim) umowę, zobowiązującą koncesjonariusza do budowy w cišgu 3 lat 7 linii tramwaju konnego oraz dającą mu prawo do eksploatacji sieci przez 35 lat (do 1916r.). W ramach budowy nowej sieci tramwajowej, na Muranowie, przy ulicy Sierakowskiej 7 zbudowano w latach 1881-1882 główną zajezdnię (według ówczesnej nomenklatury - remizę) tramwaju konnego. Hala zajezdni miała stalową konstrukcję, mieściła 56 wagonów tramwajowych, obok znajdowały się pomieszczenia dla 200 koni, na poddaszu znajdował się magazyn siana. Obok remizy (wzdłuż ulicy Sierakowskiej) zbudowano jednopiętrowy budynek zarządu Towarzystwa Belgijskiego, kolejny, niższy budynek usytuowano wzdłuż ulicy o nazwie Esplanada (od 1919r. - Żoliborskiej). Pierwszy tramwaj wyruszył na miasto z niewykończonej jeszcze remizy w dniu 18 października 1881r. o godzinie 13.00.

W 1907 r. po drugiej stronie ulicy (pod adresem Sierakowskiego 8) powstały nowe budynki przeznaczone na zajezdnię tramwaju elektrycznego. Zbudowane zostały dwie bliźniacze hale, każda o długości 65m i szerokości 26m. Wiązanie dachów w każdej z hal wspierało się na dwóch rzędach metalowych słupów. W dachu umieszczono też okna oświetlające wnętrze. Do każdej z hal prowadziło po siedem torów (zamykanych drewnianymi wrotami o szerokości 3 m każde). Każdy z torów wewnątrz hali mieścił 7 wagonów (przy czym w przedniej części hali znajdowały kanały rewizyjne o "długości" czterech wagonów i głębokości 1,5 m). Ściana frontowa (usytuowana od strony ulicy Esplanada - potem Żoliborskiej) otrzymała wygląd w stylu neogotyckim. W obydwu halach mogły się pomieścić teoretycznie 84 wagony, jednak wydzielono narożnik jednej z hal na cele techniczne, stąd faktyczna pojemność zajezdni wynosiła 81 wagonów. Równocześnie przeniesiono dyrekcję do nowego budynka przy ul. Młynarskiej, a budynki po dyrekcji i zajezdni tramwaju konnego przy ul. Sierakowskiego 7 zaadaptowano na potrzeby zaplecza technicznego. Z chwilą decyzji o zakupie dla Warszawy autobusów rozpoczęto w 1919r. przebudowę byłej zajezdni tramwajów konnych (ul. Sierakowska 7) na potrzeby zajezdni autobusowej. Zajezdnia miała 12 miejsc postojowych dla autobusów oraz pomieszczenie na warsztat mechaniczny, na terenie zbudowano także obsługującą autobusy stację benzynową. Po likwidacji komunikacji autobusowej w 1925r. teren przy Sierakowskiej 7 przeznaczono na bazę Wydziału Sieci - stacjonowała tam część wagonów gospodarczych oraz samochody pogotowia sieciowego, samochody wieżowe i inne pojazdy zaplecza technicznego. Po uruchomieniu w dniu 27 listopada 1937r. wiaduktu żoliborskiego (wtedy w ciągu ul. Bonifraterskiej, obecnie w ciągu ul. Andersa) i skierowaniu nań ruchu tramwajowego, zdemontowano wcześniej używane torowisko wzdłuż dalszego odcinka Sierakowskiej oraz Szymanowskiej, Krajewskiego i Zajšczka. Na miejscu dalszego odcinka Sierakowskiej w 1938r. rozpoczęto budowę hal nowej zajezdni autobusowej o konstrukcji żelbetowej (wjazd znajdował się od strony ul. Pokornej, elewacja boczna ciągnęła się wzdłuż Żoliborskiej, zamykając perspektywę Sierakowskiej). Do wybuchu II wojny światowej osiągnięto stan surowy. Zabudowania przy ul. Sierakowskiej 7 i 8 nie zmieniły się aż do drugiej wojny światowej. W czasie okupacji przejœciowo znalazły się na granicy getta. W czasie Powstania Warszawskiego zajezdnia była miejscem zaciekłych walk, powstańcy opuścili ją dopiero 20 sierpnia 1944 r. W trakcie walk oraz po zakończeniu powstania zabudowania przy ulicy Sierakowskiej zostały całkowicie zniszczone. Z tego powodu po zakończeniu wojny nie odbudowywano zajezdni tramwajowej, jedynie w latach 1945-1946 przepowiadzono prace porządkowe, odzyskując elementy wyposażenia, które pomogły w powojennej odbudowie infrastruktury tramwajowej. Obecnie na miejscu dawnych zabudowań przy ul. Sierakowskiej 7 znajduje się skrzydło nowego budynku mieszkalnego (z adresem Stawki 2a), natomiast na miejscu zabudowań przy ul. Sierakowskiej 8 znajduje się biurowiec Intraco i jego parking.